Różaniec odmawiany o godz. 17:30 – od czwartku do niedzieli.
Zapraszamy do modlitwy!
W rozpowszechnieniu nabożeństwa do Najświętszego Serca Pana Jezusa główna zasługa przypada św. Małgorzacie Marii Alacoque (1647-1690). Podczas objawień Chrystus przekazał s. Małgorzacie Marii Alacoque 12 obietnic dotyczących czcicieli Jego Serca. Miały one miejsce w czerwcu 1675 r.
Idea nabożeństw czerwcowych narodziła się w połowie XIX w. (u francuskiej wizytki siostry Anieli de Sainte-Croix). Zakonnicę zainspirowały wówczas popularne nabożeństwa majowe, miała nawet powiedzieć, że „skoro maj jest poświęcony Matce Bożej, to czerwiec trzeba ofiarować Sercu Jezusowemu”. Pomysł ten padł na podatny grunt – najpierw uzyskał aprobatę biskupa Paryża, a później papieża Piusa IX, który w 1873 r. zatwierdził nabożeństwo czerwcowe jako oficjalną modlitwę Kościoła powszechnego. W Polsce po raz pierwszy zostało jednak ono odprawione znacznie wcześniej – 1 czerwca 1857 r. w Lublinie.
W sposób szczególny nabożeństwa czerwcowe polecał św. Jan Paweł II. W swoich przemówieniach o kulcie Serca Pana Jezusa często wspominał o czerwcu, w którym wyrażamy Mu szczególną miłość i cześć. W jednym z przemówień podkreślił: „Miesiąc czerwiec jest w sposób szczególny poświęcony czci Serca Bożego. Nie tylko dzień – święto liturgiczne, które zwykle wypada w czerwcu – ale wszystkie dni. Z tym łączy się pobożna praktyka, aby codziennie odmawiać lub śpiewać Litanię do Najświętszego Serca Pana Jezusa. Jest to wspaniała modlitwa, w całości skupiona na tajemnicy wewnętrznej Chrystusa: Boga-Człowieka. Litania do Serca Jezusowego czerpie obficie ze źródeł biblijnych, a równocześnie odzwierciedla najgłębsze doświadczenia ludzkich serc (…). Przemawia ona szczególną głębią swych teologicznych treści w poszczególnych wezwaniach. Przez cały czerwiec trwa to pobożne skupienie, a szczytem jego jest uroczystość Bożego Serca”.
Nabożeństwo majowe. Początki
Według mariologów nabożeństwo majowe wymyślił św. Cyryl Aleksandyryjski, który słynął z żarliwej obrony boskiego macierzyństwa Maryi. Tzw. „majowe” na Wschodzie znane były już przed XVIII w. Rozpowszechnili je tam chrześcijanie koptyjscy. Zbierali się oni wokół figur Matki Bożej, gdzie wznosili modlitwy, śpiewali pieśni i układali kwiaty. W soboty nabożeństwo majowe przybierało jeszcze bardziej uroczystą formę. Sobotnie modlitwy były obowiązkowe dla tych, którzy nie praktykowali ich codziennie.
Na zachodzie Europy propagatorem nabożeństw majowych w XIV wieku był bł. Henryk Suzo. Miał on codziennie przyozdabiać figurę Matki Bożej wiankami z kwiatów. Potem kładł się przed figurą i w ten sposób uwielbiał Maryję. Bł. Suzo dostąpił łaski zobaczenia chórów anielskich śpiewających na cześć Matki Jezusa. Od tego czasu starał się powtarzać melodie, które wtedy usłyszał.
Rozwój na świecie
XV i XVI wiek to czas, gdy nabożeństwo majowe propagowane było w Ameryce Środkowej i Południowej. Wolfang Seidl w 1549 roku miał podzielić nabożeństwo majowe na 4 części odpowiadające tygodniom, w których przydzielone były odpowiednie akty czci Jezusa i Maryi. W drugiej połowie XVI wieku nabożeństwa majowe kultywował św. Filip Neri, a już na początku XVII wieku zyskały one popularność u dominikanów we Włoszech. W 1676 r. za namową o. Anioła Dominika Guinigiego, propagatora nabożeństw majowych, powstało Stowarzyszenie Comunella. Członkowie modlili się w maju przy żłóbku otoczonym figurami Maryi i św. Józefa, śpiewając przy tym hymny i pieśni maryjne.
Jako największego apostoła kultywującego nabożeństwa majowe uznaje się jezuitę Alfonsa Muzzarelli’ego żyjącego w XVIII wieku. Dzięki jego gorliwości papież Pius VII wydał bullę o nabożeństwie majowym, umożliwiając uzyskanie odpustu zupełnego dla praktykujących tę formę pobożności. Dokument był przełomem, ponieważ od tego czasu tzw. „majowe” rozszerzą się na cały świat. Docierają do wielu państw Europy, ale też do Stanów Zjednoczonych, Chin i Australii.
Nowenna do Matki Bożej Pocieszenia w każdą środę o godz. 17:30
